در قرن نوزدهم ميلادي چارلز فردريک ورث (Charles Frederick Worth) با دوختن برچسب نام خود به لباسهايی که طراحی میکرد زمينه ساز شروع طراحی مد به طور کلی شد.
درست پيش از آنکه بزازها مزونهای لباس (خانههای مد) خود را در پاريس برپا کنند و انبوه خياطهاي شناخته نشده دست به خلاقيت بزنند و مدهاي عالي که در دادگاههاي سلطنتی پوشيده ميشدند برچيده شوند. موفقيت ورث به طوري بود که او به جاي اينکه مانند خياطهاي ديگر که در گذشته تنها از دستور مشتري پيروی میکردند رفتار کند، ميتوانست به مشتريانش ديکته کند چه بپوشند.
واژه ي ‘طراح مد’ در حقيقت اولين بار براي توصيف او ساخته شد.
در حاليکه مقوله ي پوشاک در هر دوره ي زماني توسط دانشگاهيان مورد مطالعه و بررسي قرار گرفته است، تنها خلق پوشاک از سال ۱۸۵۸ به بعد را ميتوان به طور مؤثر طراحی لباس در نظر گرفت.
تصاوير نقاشي شده به مشتريها نشان داده ميشدند که بسيار ارزانتر از نمونه واقعي لباس توليد شده در کارگاه بودند، در صورتي که مشتريها يکي از طراحيهاي آنان را ميپسنديدند آن لباس را سفارش ميدادند و خانه ي مد از اين طريق صاحب درآمد ميشد.
به اين ترتيب، سنت طراحی لباس به جاي ارائه ي لباسهای تکميل شده به عنوان يک کار اقتصادی شروع شد.
