پشم در واقع از پشم گوسفندان با نژادهای مختلف گرفته می شود که هر یک ویژگی منحصر به فردی را ارائه می دهند. پشم یک فیبر پروتئینی مانند موهای انسان است و دارای سه لایه مسئول ویژگی های جذاب پشم می باشد.
لایه بیرونی که اپیدرم نامیده می شود از یک پوشش ساخته شده است که توانایی دفع مایع را ایجاد می کند اما رطوبت را به خود جذب کرده و تبخیر می کند. مرکز (قشر) از سلول های مسطح طولانی تشکیل شده که مسئول چین خوردگی و قابلیت کشسانی طبیعی فیبر می باشند و در نتیجه منجر به توانایی ذاتی آن در مقاومت در برابر چین و چروک می شود. لایه درونی (مدولا) در اندازه های متفاوت وجود دارد و قطر فیبر را تعیین می کند. الیاف کیفیتِ بالا نسبت به آن هایی که از کیفیت پایین تری برخوردار هستند دارای چین خوردگی بیشتری می باشند؛ در واقع اگر کیفیت پارچه خوب باشد می توان به راحتی آن را تاب داد و یا رنگ رزی کرد. مدولای ضخیم منجر به ایجاد الیاف درشت تر و در نتیجه سفت تر و خشک تر می شود.
پس از اینکه گوسفندها پشم چینی شدند، پشم گوسفند بر اساس طول، ظرافت و رنگ درجه بندی و دسته بندی می شوند.الیاف بلندتر برای نخ های {پشمی} تابیده شده و الیاف کوتا تر برای کامواها (نخ های) پشمی استفاده می شوند. پس از دسته بندی الیاف تمیز شده و ممکن است رنگ شوند، اما آن ها می توانند پس از ریسیده شدن و یا بافته شدن هم رنگ شوند. سپس پشم کارد می شود، یعنی فرآیندی که الیاف را به یک شبکه تابیده شده صاف و ظریف متصل می کنند تا فتیله پشم را ایجاد کنند.
برای پارچه های پشم تابیده که نرم تر و ظریف تر هستند، فتیله پشم به منظور از بین بردن الیاف کوتاه تر شانه می شود. فتیله های پشمی و پشم تابیده شده به رشته هایی که نه نخ پیچیده شده اند ریسیده می شوند.